Szkoła Podstawowa w Pniewniku powstała za rządów caratu w Królestwie Polski w 1864r. Według nomenklatury rosyjskiej była szkołą niższego stopnia. Siedzibę swoja miała w prywatnej izbie wynajętej w chłopskiej chacie.

W czasie I wojny światowej w 1915r. zakupiono drewniany, czteroizbowy  dom we wsi Szewnica k. Tłuszcza i przewieziono go do wsi Pniewnik. Postawiono go na placu szkolnym przydzielonym szkole przez folwark. Trzy izby przeznaczone były dla zajęcia lekcyjne, a jedno pomieszczenie służyło nauczycielom.

Po odzyskaniu niepodległości stopniowo podnosił się poziom organizacyjny szkoły, która stała się szkołą II-go stopnia. Wówczas pracowało w niej troje nauczycieli. Większość pracujących w latach 1928-38 nauczycieli miało ukończone studia pedagogiczne we Lwowie. Jednym z takich pedagogów był p. Hawluk uczący wychowania fizycznego i muzycznego. W latach 30.  funkcjonował w szkole zespół muzyczny, posiadający w swoim wyposażeniu 20 mandolin i 2 gitary. Swój repertuar zespół grywał w innych szkołach, do których uczniowie dowożeni byli furmankami. W 1930r. szkoła zakupiła aparat do przeźroczy, który wzbogacał i urozmaicał zajęcia.
W tych latach kierownikiem szkoły był p. Stanisław Cichocki, a nauczycielami min. P. Cegłowska, p. Wojnarowska, p. Dybkowska, p. Hawluk, p. Dekarczyk, p. Broda oraz najdłużej związany ze szkołą p. Roman Wawrzkiewicz, dyrektor szkoły w czasie wojny. W 1938r. młodzież zakupiła pierwszy aparat radiowy, przy którym spotykała się, by wspólnie wieczorami posłuchać muzyki.

W latach 1928 – 36 prężnie działała w szkole organizacja strzelecka.

Od 1938r. szkoła podlegała Inspektorowi Szkolnemu w Radzyminie. Pracowało w niej 3 nauczycieli:  
p. Wawrzkiewicz, jego żona i Gustaw Glaze. W czasie okupacji nauki nie przerywano. Chociaż szkoła przechodziła trudny okres, to jednak znaleźli się tacy nauczyciele, którzy i w takich warunkach uczyli młodzież pomimo zakazu nauczania niektórych przedmiotów. Uczniowie nie mieli książek, cała wiedza pochodziła od nauczycieli. I tak
p. Wawrzkiewicz oprócz matematyki opowiadał na lekcjach o historii Polski.

Pod koniec II wojny światowej stanowisko dyrektora szkoły objęła p. Krystyna Ciok. Szkoła zaczęła realizować program szkoły siedmioklasowej. W dalszym ciągu uczyło w niej 3 nauczycieli: p. Teodora Krzycka, p. Jadwiga Jul, p. Roman Stankiewicz – kierownik szkoły do 1947 r.

W latach 1947 – 52 w szkole pracowali: p. Adela Jaczewska – kierownik szkoły, p. Kazimierz Jaczewski,
p. Stanisław Peranek, p. Ludwika Ufnal, p.Halina Roguska, p. Wiktor Merklej.

W listopadzie 1954 r. zatrudniona została p. Kamila Samotyjek oraz p. Jadwiga Kruszewska – długoletni przewodnik drużyny harcerskiej.

Szkoła Podstawowa dalej mieściła się we własnym budynku oraz od 1952 r. zaczęła wynajmować jedną salę w Domu Spółdzielczym, w którym również w późniejszym czasie zaczęła mieć swoją siedzibę kancelaria szkolna. Stan budynku szkolnego pogarszał się z każdym rokiem. Spróchniałe ściany, popękany sufit i rozpadające się fundamenty groziły zawaleniem. Pojawiła się koncepcja budowy nowej szkoły, której inicjatorem był p. Zygmunt Rusjan i p. Wiktor Dołowy. Razem z kierownikiem szkoły bez przerwy alarmowali w Wydziale Oświaty w Węgrowie o fatalnym stanie budynku i występowali z wnioskiem o jej budowę. Nauczyciele i Komitet Rodzicielski urządzali różne imprezy, z których dochód przeznaczono na cele budowy nowej szkoły. W 1955 r. dokupiono kawałek ziemi sąsiadującej z dawnym placem szkolnym od p. Stanisława Świętochowskiego. W lipcu 1959 r. rozpoczęto budowę nowej szkoły. W tym samym czasie młodzież szkolna uczyła się w izbach wynajętych u ludzi. Szkołę zbudowano w przeciągu 3 lat przy czynnym udziale rodziców z Pniewnika i okolicznych wiosek.

 26 stycznia 1961r. nowy budynek został oddany do użytku. Kierownikiem nowej szkoły został p. Zenon Borowski. Za jego przyczyną powstało boisko szkolne.

W roku szkolnym 1964/65 kierownikiem szkoły został p. Adam Jakubisiak, za którego kadencji zostało wykonane ogrodzenie szkoły.

Z biegiem lat powiększało się grono nauczycielskie, które w 1966/67 liczyło 10 nauczycieli. Przybywało również uczniów – 255 w roku szkolnym 1966/67.

W 1967 r. pojawiła się koncepcja rozbudowy szkoły. Rozpoczęła się zbiórka pieniędzy na ten cel. Wraz  z nadejściem roku 1969/70 kierownictwo szkoły objął p. Stanisław Akman, za przyczyną którego został sporządzony plan rozbudowy szkoły i dokupiony plac.

Nowym dyrektorem w 1972/73 został p. Roman Skwierczyński, który piastował stanowisko przez rok. We wrześniu 1973 r. obowiązki dyrektora objęła p. Sabina Dobosz. Dzięki jej wysiłkom została ukończona pracownia do zajęć praktyczno- technicznych. Od 1974 r placówka stała się szkołą 8 – klasową wchodzącą w skład Zbiorczej Szkoły Gminnej w Korytnicy i posiadała filię w Leśnikach do 1984 r.

W latach 1975 – 1981 działał w szkole tzw. Uniwersytet Powszechny szkolący rodziców w dziedzinie wychowania swoich dzieci.

W 1978 r. uruchomiono po raz pierwszy stołówkę dla 100, a z biegiem czasu dla 146 uczniów.

We  wrześniu 1984 r. dyrektorem szkoły została p. Maria Rusjan pracująca w niej od 20 lat.

W 1987 r. stanowisko objął p. Dariusz Adamczyk pełniący funkcję do dziś, który przy pomocy rodziców rozpoczął dalszą część rozbudowy szkoły. Po kilku latach przy udziale władz gminy i szkoły w 1993/1994 oddano do użytku sale lekcyjne w nowym jednopiętrowym segmencie. Dzięki poprawie warunków lokalowych szkoła mogła przejść na system pracy jednozmianowej.